Na edgy komt rond. Toen de Audi 80 Type 89 in 1986 zijn hoekige voorganger verving, maakte hij veel dingen nieuw en veel dingen beter. En hij was één van de pioniers van wat het merk Audi vandaag de dag definieert: een hoogwaardige, bijzondere en dure auto. Hoe ziet het er ruim 30 jaar later uit?
Rond ontwerp met aero-staart
De Audi 100 C3 loopt al sinds 1982 voorop – gladheid kan een verkoopargument zijn. De gloednieuwe Audi 80 B3, intern de Type 89 genoemd, versloeg destijds zelfs de recordhouder met een Cw- waarde van 0,29 en bleek zo afgerond in een voorheen scherpe wereld dat hij extreem polariserend was. Wat voor sommigen op een UFO leek, was voor anderen een blik in de toekomst. Er waren geen chromen bumpers of hoekige lijsten meer. Elk onderdeel van de Audi 80 werd driedimensionaal in twee richtingen gevormd, zelfs de ramen.
Het was de tijd waarin limousines nog steeds werden beschouwd als de maatstaf van alle dingen. De frisse Beau kwam aanvankelijk exclusief op de markt als vierdeurs notchback met kofferdeksel. Twee jaar later kwam het in Ingolstadt gevestigde bedrijf met een tweedeurs sportcoupé en vanaf 1990 bracht de Audi S2 Coupé met een 220 pk sterke vijfcilinder turbomotor klanten in vervoering die nog niet tevreden waren. Met zijn gewijzigde ontwerp gaf het al een voorproefje van de opvolger B4. Wie graag de kap open had, koos vanaf 1991 voor de Audi Cabriolet op hetzelfde platform; deze serie werd zelfs tot de millenniumwisseling gebouwd.
Rood zien in de middenklasse
Wat de Audi’s in die tijd bijzonder maakte, waren onder meer de rode instrumentenverlichting. ’s Nachts had je eigenlijk het gevoel dat je in een UFO zat; alle andere fabrikanten verlichtten hun armaturen wit of groen. Zelfs na vele kilometers zijn de stoelen nog steeds van hoge kwaliteit en strak en voldoet de afwerking van het leer en de kunststoffen aan de hoge eisen. Vanuit het perspectief van een koper van een nieuwe auto uit 2023 lijkt alles natuurlijk een beetje schaars en simpel, de laatste series van de Audi 80 hebben immers al lang de vintage leeftijd bereikt. En zelfs toen rustte de concurrentie uit Japan en Europa hun auto’s af fabriek veel rijkelijker uit.
De aanvoer van reserveonderdelen is slecht, vooral voor het interieur. Als je de leeftijd en het controversiële reserveonderdelenbeleid van het bedrijf erbij optelt, zou je bereid moeten zijn veel geld uit te geven aan versleten interieurs, of ze helemaal niet te kopen. Als je een perfectionist bent. Maar aangezien zelfs de originele cassetteradio rood oplicht, zou al het andere heiligschennis zijn, toch? Zeg eens eerlijk: wanneer heb je voor het laatst naar een audiocassette geluisterd? Zou dat niet weer wat zijn?
Innovaties en thuis koken
Technisch gezien is de Audi robuust en eenvoudig te repareren. De ruim bemeten carrosserie biedt goede toegang tot vrijwel alle componenten. De motoren worden als zuinig en duurzaam beschouwd, zolang de vervangingsintervallen van de distributieriem nauwgezet worden nageleefd. Door de jaren heen zijn de motorgegevens van tijd tot tijd veranderd. De 1,6 liter benzinemotor had nog steeds carburateurvarianten in plaats van inlaatspruitstukinjectie, en er waren ook exemplaren zonder, met een ongereguleerde of geregelde katalysator. Fiscaal gezien maakt dit tegenwoordig tot op zekere hoogte niets uit dankzij het mogelijke H-kenteken, maar de reserveonderdelen verschillen aanzienlijk.
Als topbeveiligingskenmerk destijds kon het Procon-Ten-systeem vanaf dit model worden aangeschaft. Bij een frontale botsing trok de motor, die naar achteren schakelde, via afgebogen staalkabels de stuurkolom van de bestuurder weg in het dashboard en spande tegelijkertijd de gordels aan. Dit leek innovatief, vooral in combinatie met de eerste airbags, maar kreeg vanwege verschillende nadelen op de lange termijn geen vaste voet. Het thermisch verzinken van het plaatwerk was een noviteit in deze klasse en zorgde ervoor dat er vandaag de dag nog steeds relatief veel Audi’s uit de jaren 80 in het dagelijks gebruik te zien zijn. Toch zijn er na 30 jaar doorroesten en randen te zien.
Trunk Tetris
Ook al is de Audi 80 B3 in de basis een behoorlijk grote auto, zo voelt hij niet. De ruimte binnenin is oké, maar als lang persoon op de achterbank loop je al snel tegen de grenzen van de opvouwbare lichamelijkheid aan. Vooral de kofferruimte kon bij de testers destijds de pret bederven. Het is vrij ruim, maar erg robuust. Grotere spullen zoals lades of grote koffers passen er simpelweg niet in. Als je in plaats van het reservewiel een echt reservewiel mee wilt nemen, is deze in principe al vol.
Zelf repareren? Jazeker!
Zoals bij vrijwel alle oudere voertuigen met zware motoren zullen bij de Audi 80 de kogelgewrichten en fusees op een gegeven moment verslijten. Ze kunnen ook eenvoudig door een leek worden gewijzigd. De uitlaatsystemen zijn vanuit de fabriek van Bijbelse leeftijd en vervangingen worden langzaamaan schaars. Alle andere onderdelen zoals generatoren, aircocompressoren, bougies en kabels of remmen zijn afkomstig van het VAG/Audi modulaire systeem en zijn dankzij miljoenen toepassingen eenvoudig te verkrijgen en te vervangen. Als je geen toevlucht neemt tot een versleten B3 die nog steeds in het driecijferige bereik zit, zou je zelfs na 30 jaar een goede en betrouwbare sedan moeten krijgen. Het merendeel ligt momenteel rond de € 2000,-. En laten we eerlijk zijn: ziet hij er niet een stuk vriendelijker uit dan zijn jongere broers?
Auteur: Jens Tanz – Sandmann
Audi 80 B3 (Type 89)
Opbouwversies: Sedan, Cabriolet, Coupé
Benzinemotoren: 1,6-2,0 liter (51-101 kW)
Dieselmotoren: 1,6-1,9 liter (40-59 kW)
Lengte/Breedte/Hoogte: 4.400/1.695 /1.395 mm
Leeggewicht: 1.100 kg
Productieperiode: 1986-1991
