Maakt het in de winter verschil of een auto achter- of voorwielaandrijving heeft? Deze blog geeft een antwoord op deze vraag en meer informatie over het rijden op winterse wegen.
Voorwielaandrijving – voor- en nadelen in de winter
Voertuigen met voorwielaandrijving bieden over het algemeen een zeer hoge rijstabiliteit bij het accelereren. Dit geldt ook voor gladde wegen. De reden hiervoor is dat de auto’s een soort van getrokken worden. Ook de zware motor boven de aandrijfwielen zorgt voor een goede tractie. Bij het wegrijden op hellingen op gladde wegen vertonen voorwielaangedreven voertuigen echter zwakke punten.
Door het voertuig naar achteren te kantelen, wordt de belasting op de vooras ontlast, waardoor de tractie merkbaar slechter wordt. Als het voertuig volledig bezet is, moeten de achterpassagiers uitstappen om de achteras te ontlasten, zodat de vooras weer meer wordt belast. Bij het nemen van bochten op hellingen hebben voertuigen met voorwielaandrijving, de neiging om de voorwielen naar de buitenrand van de bocht te duwen. Onderstuur is typisch voor voertuigen met voorwielaandrijving.
Achterwielaandrijving – voor- en nadelen in de winter
Bij voertuigen met achterwielaandrijving hebben de achterwielen de neiging door te draaien bij accelereren op een glad wegdek. Er is een duidelijk verschil tussen accelereren op een droog en glad wegdek. De achterkant breekt sneller uit op gladde wegen. De reden hiervoor is de lagere belasting van de aandrijfwielen. Aan de andere kant hebben voertuigen met achterwielaandrijving voordelen bij het rijden op hellingen. In deze situaties heeft de verhoogde belasting van de aangedreven wielen een positief effect.
Bij het remmen op afdalingen is er weinig verschil met voertuigen met voorwielaandrijving. Voertuigen met achterwielaandrijving hebben ook de neiging om in bochten naar de buitenkant van de bocht te schuiven. Om de tractie te verbeteren, laden bestuurders van auto’s met achterwielaandrijving hun voertuig vaak met zandzakken of andere zware voorwerpen om meer gewicht op de aangedreven wielen te leggen. De extra gewichten moeten echter weer worden gelost als er geen sneeuw is om het brandstofverbruik niet onnodig te verhogen.
Goede winterbanden zijn een must – of het nu gaat om achter- of voorwielaandrijving
In Nederland is er, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, geen algemene wettelijke vereiste voor winterbanden. In de winter kunt u in principe met zomerbanden rijden. Voor Duitsland geldt er echter een zogenaamde situationele winterbandenverplichting. Situationeel houdt in dat u alleen met winterbanden mag rijden in winterse wegomstandigheden, d.w.z. bij ijs, sneeuw, smeltende sneeuw of vorst. Het is daarom raadzaam om voor de winter de wielen tijdig te wisselen wanneer u een reisje naar Duitsland gaat maken.
Voor winterbanden is een minimale profieldiepte van 1,6 mm vereist. Het advies is om een profieldiepte van minimaal 4 mm aan te houden. Hoe dieper het profiel, hoe beter winterbanden stuur- en aandrijfkrachten op ijs en sneeuw kunnen overbrengen. Als uw winterbanden een profieldiepte van 4 millimeter of minder hebben, moet u de wielen niet meer monteren. Nieuwe banden zijn aanzienlijk veiliger. Dit geldt zowel voor voertuigen met achterwielaandrijving als voor voertuigen met voorwielaandrijving.
Welke invloed hebben elektronische hulpsystemen op de rijstabiliteit in de winter?
Elektronische assistentiesystemen die sinds 2014 standaard zijn in nieuw geregistreerde voertuigen, hebben een aanzienlijke impact op de rijveiligheid in het algemeen en in de winter in het bijzonder. De rijassistenten, afhankelijk van de fabrikant DSC en ESP genoemd, verhogen de rijveiligheid, tractie en richtingsstabiliteit op gladde winterse wegen. Als het wegdek verschillende gripniveaus heeft, kunnen deze systemen onder andere de aandrijfkracht verdelen over de wielen die nog voldoende grip hebben. Dit geldt in ieder geval binnen de fysieke grenzen.
In dit geval betekent de fysieke grens dat op een gegeven moment de wrijving tussen de wielen en de grond niet meer voldoende is om stuur- of aandrijfkrachten over te brengen. Het voertuig begint te slippen. Rijdt u echter te hard met uw auto op een ijzige weg, dan helpt ESP of DSC u niet meer.
De elektronische systemen hebben ervoor gezorgd dat de rijveiligheid en het rijgedrag van voertuigen met achter- en voorwielaandrijving de laatste jaren steeds meer naar elkaar toe zijn gegroeid. Dit geldt voor zowel normale als moeilijke wegomstandigheden. Er is nauwelijks verschil tussen de twee typen aandrijving. Dat betekent dat de vraag of het in de winter verschil maakt of een voertuig achter- of voorwielaandrijving heeft niet meer eenduidig te beantwoorden is. Het hangt deels af van de situatie. In moderne voertuigen met elektronische assistentiesystemen en goede winterbanden heeft geen enkele aandrijving een ernstig nadeel. In de winter merkt u nauwelijks verschil in wegligging en veiligheid tussen voor- en achterwielaandrijving.
Wanneer is een auto met vierwielaandrijving in de winter de moeite waard?
In regio’s met veel sneeuw kan het kopen van een auto met vierwielaandrijving de moeite waard zijn. In vrijwel alle verkeerssituaties bieden voertuigen met vierwielaandrijving een betere rijstabiliteit, meer rijveiligheid en aanzienlijk betere tractie dan voertuigen met achter- of voorwielaandrijving. De grens tussen veilig rijden en uitglijden is echter erg smal. Overschrijding van de limiet wordt door voertuigen met vierwielaandrijving praktisch niet vooraf aangegeven.
Voor oudere voertuigen zonder elektronische hulpmiddelen worden auto’s met voorwielaandrijving over het algemeen als gemakkelijker te besturen beschouwd. Zeker voor onervaren chauffeurs. Voor beide typen aandrijvingen is het belangrijk dat ze altijd met de juiste snelheid rijden. Anticiperend rijden, geen abrupte remmanoeuvres, geen scherpe stuurbewegingen of te veel optrekken helpen enorm om de winter veilig door te komen. Het maakt niet uit of het achterwiel- of voorwielaandrijving is.
