Bladveren voor VRACHTWAGEN

Bladveren zijn tegenwoordig niet meer in auto's te vinden. De onafhankelijke ophanging vereist een andere voertuigophanging met schokdempers, veerpoten, (longitudinale) draagarmen. In bedrijfsvoertuigen en vooral in veel aanhangwagens zijn veerassemblages van meerdere veerbladen nog steeds gebruikelijk. Daarnaast zijn bladveren ook nodig voor diverse terreinwagens, klassieke auto's en sommige SUV's.

De bladvering is een eenvoudige maar efficiënte vering, die vooral wordt toegepast bij voertuigen waarvan het chassis extreem veerkrachtig moet zijn, dus bij bedrijfsvoertuigen en terreinwagens. Bij bedrijfswagens wordt bladvering echter steeds minder belangrijk omdat in plaats daarvan vaak luchtvering met individuele wielgeleiding wordt toegepast. De bladvering compenseert niet alleen het beladen gewicht, maar compenseert ook grote verschillen in de stijging van de grond. De afzonderlijke veerbladen schuren tegen elkaar aan en werken als een extra trillingsdemper. De rubberen steunen die tussen de afzonderlijke veerbladen in het veerpakket zijn gestoken, maken dit echter noodzakelijk. Anders zouden de individuele veerbladen gesmeerd moeten worden.

Bladveren worden op elkaar gelaagd om een ​​verenpakket te vormen. Dit kan ook bestaan ​​uit verschillende veerassemblages met elk verschillend gevormde veren. Afhankelijk van de veervorm kan er bijzonder veel gewicht worden beladen, het voertuig of de aanhanger stuitert dan zachter, harder of constanter. Typische veervormen zijn rechthoekige en driehoekige veren, trapeziumvormige en parabolische veren en hyperbolische veren.

Het verenpakket wordt in het midden aan de as bevestigd door middel van de hartbout. De veerconstructies worden bij elkaar gehouden door beugels, de veerklemmen, die aan beide zijden zijn gemonteerd. Vaak zijn veerbanden aan het chassis (ladderframe) bevestigd. Dit zijn verlengstukken waaraan de veren aan de buitenkant worden bevestigd. Er zijn ook veerbouten, die aan de buitenkant in passend gebogen veren (met veerogen) worden gedrukt. De veerbus van een zachte metaallegering bevindt zich tussen het veeroog en de veerbout.

Op deze veerbouten zitten smeernippels. Bij nieuwere bedrijfswagens hoeft de smering niet meer handmatig te gebeuren. De meeste van deze voertuigen zijn uitgerust met een centraal smeersysteem. Bovendien worden de veersamenstellen tijdens het onderhoud van het voertuig vaak besproeid met stookolie of een mengsel van gebruikte olie om extra te smeren tussen de veerbladen en om corrosie te voorkomen. Bij het samenstellen van de afzonderlijke veerlagen worden deze ook ingevet.

De voordelen zijn duidelijk. Het is een goedkope voertuigophanging die grote ladingen gemakkelijk aan kan. Wel zijn een starre as en frame (buis- of ladderframe) vereist.

Dat hangt af van de opbouw van de veren. Als de bovenste veer de veer met ogen is, zijn de onderste veerbladen veren die opvangen. Zoals reeds vermeld, wordt het effect van wrijving tussen de afzonderlijke lagen ook gebruikt als trillingsdemper. Afhankelijk van het voertuig en de structuur van het verenpakket kunnen afzonderlijke veren worden verwijderd. Dit dient u echter over te laten aan een gespecialiseerd bedrijf met de juiste specialistische kennis, omdat de afzonderlijke lagen niet uit elke bladveer kunnen worden verwijderd.

Typische schade aan veren zijn vastgelopen veerbouten. Dit gebeurt voornamelijk door achterstand in onderhoud als er geen regelmatige smering is. Veerbreuk, d.w.z. het breken van individuele veerbladen, komen ook vrij vaak voor. Naast zware bedrijfsomstandigheden kan dit tot op zekere hoogte ook een oorzaak zijn van onderhoudsachterstand, die de structuur van de bladveer verzwakt, aangezien de corrosiebescherming (sproeien en smeren van de veren) roest voorkomt.