Waterkoeler THERMOTEC

De verbranding in de motor genereert warmte. In feite veel warmte. Daarom heeft elke motor ook koeling nodig. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen luchtkoeling, waterkoeling en oliekoeling. De meest voorkomende is tegenwoordig waterkoeling. De motorolie neemt in ieder geval ook de koeling over.

Het koelsysteem bestaat uit twee koelcircuits. Totdat een bepaalde temperatuur is bereikt, pompt de waterpomp het water alleen door het interne koelcircuit in de motor. Bij het bereiken van een bepaalde temperatuur, bijvoorbeeld 83 graden, wordt de thermostaat geopend zodat het warme water nu ook in het externe koelcircuit kan stromen. Hier wordt het door de radiator geleid. Omdat er een groot oppervlak moet zijn voor een efficiënte koeling, bestaat de radiator uit veel kleine kanaaltjes.

De radiator zit aan de voorkant van het voertuig. Omdat hij het koelwater van buitenaf moet koelen met behulp van lucht die er doorheen stroomt, is hij aan de voorkant relatief vrij geïnstalleerd. Dit maakt de koeler relatief gevoelig voor steenslag en dergelijke. De tweede meest voorkomende vorm van schade is corrosie. Dit komt vooral voor als de radiator verkeerd gevuld is (zonder antivries).

Als er nu koelwater verloren gaat, kan worden vastgesteld waar het water uitkomt. Hiervoor wordt het koelsysteem in de werkplaats geperst. Een adapter wordt op de koelere opening geplaatst, waarna perslucht wordt gevuld. Aan de drukweergave kan de monteur zien of er een lek is. Het lek wordt visueel opgespoord.

Zelf een koeler repareren is maar in zeer beperkte mate mogelijk. In het verleden werden koelers voornamelijk gemaakt van koperlegeringen. Deze kunnen ook worden gesoldeerd door een ervaren hobbymonteur. Moderne koelers zijn echter gemaakt van aluminiumlegeringen. Vanwege het aanzienlijk hogere smeltpunt is solderen hier niet mogelijk. Zogenaamde "radiatorafdichtingsadditieven" moeten met de nodige voorzichtigheid worden bekeken, aangezien deze kunnen leiden tot verstoppingen of afzettingen in het koelsysteem.

Allereerst moet de capaciteit van het watercircuit bekend zijn. Want naast het koelwater moet ook een deel van de radiator-antivries (glycol, glysantine) worden toegevoegd. De radiator-antivries moet ook in de zomer worden gebruikt! Het verhoogt het kookpunt van water. Het smeert ook de waterpomp en houdt deze en de thermostaat in beweging. De antivries heeft ook een reinigende werking op de koelkanalen. Een bijzonder belangrijke taak: terwijl de meeste cilinderkoppen van aluminium zijn, is het motorblok (carter) meestal van grijs gietijzer. Als beide metalen met elkaar in contact komen, treedt elektrolyse op.

Dit bevordert een heel specifiek type oxidatie: putcorrosie. Daarbij worden microscopisch kleine holtes in het metaal geblazen, die eruitzien als een ballon die in het materiaal reikt, d.w.z. met een relatief kleine opening. Hierdoor is er nog minder beweging van het water in de putjes en versnelt het proces exponentieel. Aangezien er echter verschillende materialen zijn voor de cilinderkop en het motorblok, moet het antivriesmiddel dienovereenkomstig worden aangepast. De kleuren van de antivries geven aan welke vloeistof bij welke motor hoort. Uiteraard moeten de instructies en goedkeuringen van de voertuigfabrikant strikt worden opgevolgd.

Het water en het antivriesmiddel worden bijgevuld als de motor koud is. Eerst via de radiatordop, dan via het expansievat. Als het water volledig is afgevoerd, zit er nu lucht in het systeem. Lucht heeft echter een slecht warmtegeleidingsvermogen en kan de warmte niet afvoeren - vandaar waterkoeling. Het koelsysteem moet dus worden ontlucht. Het is nu echter zo dat sommige motoren een ontluchtingsschroef hebben. Voor het ontluchten moet altijd het werkplaatshandboek van de autofabrikant worden bestudeerd om te bepalen of en hoe ontluchting moet worden uitgevoerd, aangezien sommige systemen tenminste gedeeltelijk zelfontluchtend zijn (via het expansievat).

Als er geen speciale ventilatieschroef is of ventilatieschroeven zijn, moet de radiator worden geopend. Vervolgens wordt de motor gestart. Nadat het water de juiste temperatuur heeft, gaat de thermostaat open en kan de lucht ook uit de binnenruimte ontsnappen. De motor moet 5 tot 10 minuten draaien tussen stationair en 1.500 tpm. Afhankelijk van het voertuig moet de radiator mogelijk worden gesloten en het expansievat worden geopend, of moet deze mogelijk ook worden gesloten. Zoals al geschreven, is het juiste werkplaatshandboek uiterst belangrijk. Let op: moderne voertuigen zijn vanwege de hoge vermogensbehoefte vaak uitgerust met een watergekoelde generator. Dit is ook aangesloten op het koelsysteem! Als er fouten worden gemaakt bij het ontluchten en er is niet genoeg water in het koelsysteem, kan dit tot grote motorschade leiden!