ABS-sensoren

Het ABS-waarschuwingslampje in het instrumentenpaneel gaat branden als het ABS in geval van nood is uitgeschakeld. Dit gebeurt wanneer er een storing is in één van de genoemde componenten. Daarom begint het controleren van ABS met eenvoudige componenten. Eerst moeten de betreffende zekeringen worden gecontroleerd, daarna het remsysteem zelf.

Bijvoorbeeld of het remvloeistofpeil correct is. Als de storing nog steeds niet wordt gevonden, wordt de remlichtschakelaar op het rempedaal gecontroleerd. Dan, indien aanwezig, de laterale versnellingssensor. Ook fouten in de elektrische aansluitingen van de ABS-sensoren moeten worden gecontroleerd. Het foutgeheugen kan ook in moderne voertuigen worden uitgelezen. Bij voertuigen van de nieuwe generatie worden de fouten specifiek beschreven.

Aanvankelijk werden inductieve sensoren (passieve sensoren of inductiesensoren) gebruikt. Deze worden door de ABS-regeleenheid van spanning voorzien. De moderne actieve sensoren (inclusief Hall-sensoren) zijn uitgerust met evaluatie-elektronica en sturen hun gegevens naar verschillende regeleenheden, ook om andere processen te beïnvloeden. Het voordeel van deze sensoren is dat ze zeer lage wielsnelheden kunnen detecteren.

Bij de eerstgenoemde ABS-sensor is de sensor over een tandring aangebracht. De hoge en lage punten leiden tot een ander magnetisch veld, en de besturingseenheid leidt de beweging van het wiel af uit de verschillende waarden. In nieuwere Hall-sensoren bestaat de ring uit magneten met afwisselende tegengestelde poolrichtingen, vandaar de naam meerpolige ring. Deze ring is vaak geïntegreerd in de afdichtlip van het wiellager, waardoor deze niet meer open toegankelijk of zichtbaar is.

Met de inductieve sensor kan de spanning worden gemeten als de gegevens bekend zijn. Als alternatief kan een oscilloscoop de uniforme spanning optisch weergeven. De weerstand (ohm) mag niet op de actieve sensor worden gemeten, omdat dit de interne elektronica kan beschadigen. De elektrische waarden moeten daarom bekend zijn voor meting.

Bij de Hall-sensor kan echter meestal ook het foutgeheugen worden uitgelezen. Bovendien kunnen de wielsnelheden op de remtestbank worden gecontroleerd. Vooral bij oudere systemen kan de sensor echter ook vuil zijn. Ook het ringwiel kan vuil of zelfs beschadigd zijn. Daarom moeten sensoren en tandwielen worden gereinigd om de foutmelding achteraf opnieuw te controleren. Heel vaak is ook een fout in de overdracht van de elektrische signalen de oorzaak, bijvoorbeeld een slecht contact op de connector van de kabelboom van de ABS-sensor of een directe kabelbreuk.

Voor het uitlezen en wissen van het foutgeheugen bij nieuwere voertuigen is een diagnoseapparaat nodig. Bij goedkope apparaten die in winkels kunnen worden gekocht, zijn in sommige gevallen niet alle functies mogelijk. Vaak is het alleen mogelijk om uit te lezen, maar niet om te wissen. Daarom moet het diagnosesysteem van een erkende garage worden gebruikt (OBD of OBD II; dit laatste sinds midden jaren negentig). Het foutgeheugen wordt geanalyseerd, de schade wordt hersteld en het foutgeheugen wordt gewist. Er wordt een proefrit gemaakt om te bepalen of de fout nog kan worden gereproduceerd.

Het ABS-principe is uitgevonden aan het begin van de 20e eeuw en wordt sinds de jaren 50 in vliegtuigen gebruikt. Volgens een principe dat niet geschikt was voor wegvoertuigen. Pas toen Mercedes-Benz samen met Bosch werkte aan de ontwikkeling, ontstond het ABS-systeem dat vandaag wordt gebruikt. Het systeem werd in 1978 gepresenteerd en werd voor het eerst gebruikt in de W 116 S-Klasse. Pas in de jaren negentig vestigde het systeem zich langzaam in de vijfde ontwikkelingsfase sinds 1978 bij andere fabrikanten.

Destijds zat er een sensor op elk voorwiel en een gemeenschappelijke sensor op de achteras voor beide achterwielen. Het signaal werd opgevangen via het differentieel of de aandrijfassen (snelspanassen). Dit systeem is het 3-kanaals ABS. Moderne ABS-systemen zijn uitgerust met een ABS-sensor op alle vier de wielen, vandaar de naam 4-kanaals ABS.

Ja, het voertuig kan natuurlijk normaal worden verplaatst als het waarschuwingslampje voor het antiblokkeersysteem gaat branden. Het ABS-systeem kan niet defect raken tijdens het rijden of remmen. Omdat zodra gegevens buiten de gedefinieerde kaarten ergens in het systeem voorkomen, er direct een noodstop op door de besturingseenheid optreedt. Met andere woorden: het ABS-systeem wordt direct uitgeschakeld bij de minste onregelmatigheid. Dan is het voertuig vrijwel zonder ABS op de weg.

Sinds 2004 hebben de autofabrikanten zich ertoe verbonden om ABS in elk voertuig te installeren, uiterlijk dit jaar is er geen extra vergoeding verschuldigd. ABS is sinds 2017 verplicht voor motorfietsen. ESP en bandenspanningscontrolesystemen (TPMS) zijn sinds 2014 verplicht voor auto's. Een gloeiend ABS-lampje is een significant defect bij de algemene technische inspectie en de auto wordt afgekeurd.

Rijden met verlicht ABS moet daarom leiden tot het leiden van de auto naar een betrouwbare garage. U moet er ook rekening mee houden dat u zo lang mogelijk zonder ABS-hulp op de weg zult zijn, dat wil zeggen dat de wielen kunnen blokkeren in geval van een noodstop en zo het voertuig kunnen smeren. Afhankelijk van de auto kan, als het ESP ook aanwezig is, deze functie ook worden belemmerd door een defect in het ABS.