Remklauw LAUBER voor VW

Remklauwen werken als tangen, daarom worden ze ook wel remtangen genoemd. Ze drukken de remblokken stevig tegen de schijf zodat de kinetische energie efficiënt wordt omgezet in wrijvingsenergie. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen twee typen remklauwen:

- het vaste remklauw

- het zwevende remklauw

Het meest opvallende verschil zit in de zuigers. De zwevende remklauw heeft aan de binnenzijde één of meerdere remzuigers. Als dit op het remblok drukt, trekt de remklauw deze automatisch van buiten naar binnen, omdat het buitenste deel van de remklauw op schuifpennen zit. Dit "glijden" leidt tot de naam zwevende remklauw.

Met deze relatief eenvoudige structuur kan de zwevende remklauw de voeringen efficiënt samendrukken. De positie bevindt zich daarom voor de meeste voertuigen, waar de meeste remkracht vereist is. Aan de andere kant zitten er vaak vaste remklauwen op de achteras (remtrommels op oudere of kleine, zeer goedkope voertuigen). Hier drukken zuigers de remblokken van binnen en van buiten tegen elkaar. De handrem wordt bediend via een extra mechanisme of een kleine trommelrem in de remschijf.

De zuigers zijn beschermd tegen het binnendringen van vuil (remstof) door een rubberen huls. Deze manchetten zijn echter ook aan slijtage onderhevig, d.w.z. ze worden poreus of kunnen scheuren. Het binnendringende vuil kan de zuiger blokkeren waardoor de zuiger maar weinig of helemaal niet beweegt. Hievoor zijn reparatiesets beschikbaar. De zuiger- en cilinderwanden worden gereinigd, eventueel geschuurd met zeer fijn schuurpapier.

De schuifpennen op de zwevende remklauw kunnen zo vuil worden dat de zwevende remklauw niet meer verplaatsbaar is. Om deze reden moeten deze pennen tijdens het remmen worden vervangen of ook zorgvuldig worden schoongemaakt. Daarna worden ze ingesmeerd met aluminium- of koperpasta om glad te blijven.

Als deze onderhoudswerkzaamheden niet correct worden uitgevoerd, kan een remklauw letterlijk vastlopen - ook als de rem is aangetrokken. Dan drukt een bekleding permanent op de schijf en zorgt ervoor dat het remgebied aanzienlijk oververhit raakt. De bekledingen worden dan hard (glazig) en zijn niet meer bruikbaar. De remvloeistof kan ook te heet worden. Zelfs de wiellagers kunnen worden aangetast als hun vet te vloeibaar wordt.

Bij reparatie van de rem dient uiteraard de complete remklauw te worden gereinigd. Hiervoor mag niet elk "reinigingsmiddel" worden gebruikt. Bij voorkeur moet een remreiniger worden gebruikt, aangezien deze de rubberen hulzen niet aantast. Bovendien moet de rem goed worden uitgeblazen met perslucht (vergeet niet om een ​​gezichtsmasker te dragen).

Het lakken van een remklauw is vanuit het oogpunt van onderhoud en service niet nodig. Het is eerder een maatregel om de remklauw ‘sportief’ te laten lijken. Bij het schilderen is het belangrijk ervoor te zorgen dat alleen geschikte verf wordt gebruikt.

Remklauwen kunnen gemaakt zijn van gietstaal of gegoten aluminium, afhankelijk van het voertuig. Bij aluminium moet rekening worden gehouden met de oxidatielaag die zich direct vormt bij contact met de lucht (nadat deze eerst is afgeschuurd). Dit kan ervoor zorgen dat de verf niet hecht. Bovendien moet er bij het schilderen op worden gelet dat bewegende gebieden en onderdelen niet worden geschilderd, zodat deze toegankelijk blijven.

Bij het vervangen van de remblokken moeten de remzuigers naar achteren worden geduwd. Hiervoor wordt eerst het remvloeistofreservoir geopend zodat er geen druk wordt opgebouwd. Er zijn verschillende systemen voor remklauwzuigers: sommige zuigers worden alleen teruggeduwd, andere moeten worden gedraaid en ingedrukt. Er zijn geschikte apparaten voor het terugzetten van elke zuiger.

Na het vervangen van de remblokken start het voertuig niet direct. De auto wordt eerst gestart (onderdruk voor de rembekrachtiger), daarna wordt de rem meerdere keren bediend bij stilstand. In eerste instantie zal het pedaal falen omdat de zuigers te ver naar achteren zijn geduwd. U kunt pas op pad gaan als de juiste druk is hersteld.