Stuurfusee voor VW voor VRACHTWAGEN

Asstuursystemen worden gebruikt in auto's (zowel bedrijfsvoertuigen als personenauto's). In de afgelopen eeuw hebben de steekassen een aanzienlijke ontwikkeling doorgemaakt. Met name de onafhankelijke ophanging heeft hier vooruitgang geboekt. Afhankelijk van het type voertuig worden alle constructies echter nog steeds gebruikt. Er moet primair onderscheid worden gemaakt tussen bedrijfsvoertuigen en deels terreinwagens en SUV's en tussen conventionele auto's.

De fusee besturing is eigenlijk een doorontwikkeling van de draaitafel. Het belangrijkste verschil tussen de fusees zit in hun structuur. De opbouw is afhankelijk van het type wielophanging dat wordt gebruikt. Hierbij kan onderscheid worden gemaakt tussen onafhankelijke wielophanging en de starre as. Afhankelijk of er ook een voorwielaandrijving is (bijvoorbeeld door vierwielaandrijving), is er een vuist- of vorkvormige stuurbare verbinding tussen de starre as en de fusee. Deze is met elkaar verbonden via fuseepennen. De daadwerkelijke stuuruitslag van een wiel vindt plaats bij de fuseepen.

Deze technologie wordt nog steeds gebruikt in bedrijfsvoertuigen, transporten, terreinwagens, enz. Enerzijds is het noodzakelijk met een starre as. Aan de andere kant omdat de starre as nodig is voor de aanzienlijk hogere belasting. Bij moderne fuseebesturing werd de stuurhoek, ofwel het bewegende deel, in principe naar binnen geplaatst. De draagarmen grijpen de fusee aan de boven- en onderkant en worden ondersteund door kogellagers. Dit brengt ons bij een ander probleem, en daarom kan dit principe ook niet worden toegepast in zwaardere voertuigen: kogellagers, zoals die worden gebruikt in auto's (op de draagarm), zouden door de hogere belasting aanzienlijk ondermaats zijn. Maar als het lager groter zou zijn, zou er geen ruimte meer zijn. De fusee besturing met fuseepen is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.

Dit resulteert ook in verschillende eisen voor het onderhoud van de fusee. De moderne fusee is onderhoudsvrij. Het lager en het lagervet bevinden zich in een afgesloten ruimte. Alleen als dit lager afbuigt op de draagarmen, moeten ze worden vervangen. Hiervoor wordt ofwel een reparatieset voor de draagarm of een geheel nieuwe draagarm gebruikt. De wielnaaf, die ook deel uitmaakt van de fusee, is hol en biedt plaats aan de aandrijfas. Hier zit het wiellager, dat ook los verwisseld kan worden.

Heel anders met kingpinbesturing met bouten. Deze moeten van buitenaf van vet worden voorzien. Hiervoor worden de fusee gesmeerd. Bij moderne bedrijfswagens is dat nog steeds nodig, maar de taak wordt overgenomen door een centraal smeersysteem. Alleen terreinvoertuigen en oudere bedrijfsvoertuigen en bestelwagens moeten nog handmatig worden gesmeerd. Hiervoor bevinden zich smeernippels boven en onder of in het midden van de fusee.

Als smeervet wordt conventioneel rollagervet gebruikt. Het vet wordt met een vetspuit (handmatig, pneumatisch, elektrisch) in de nippel gedrukt totdat het oude vet uit de vorkstukken komt en het nieuwe vet te zien is. De frequentie van smering is afhankelijk van de omstandigheden waarin het voertuig wordt gebruikt.

Als de fusee niet regelmatig wordt gesmeerd, ontstaat er zware slijtage tussen de fusee-pen en de fusee-bus (die in de fusee is gedrukt en is gemaakt van een relatief zachte metaallegering). De fusee loopt vast en moet eruit worden gedrukt. Regelmatige smering onderdrukt deze slijtage aanzienlijk en verlengt dienovereenkomstig de levensduur.

Het controleren van de fusee is relatief vergelijkbaar voor beide versies. Het voorwiel moet eerst worden opgekrikt. De speling wordt gecontroleerd op fusee met bouten. Daarnaast is er een herkenbaar teken voor een versleten bout of een versleten dop wanneer er geen vet meer in gedrukt kan worden.

Bij een moderne fusee-besturing met draagarmen is ook het wiel opgekrikt. Een bandenijzer moet nu worden vastgegrepen en tussen de fusee en de draagarm worden geplaatst. Nu is te zien of het betreffende lager is uitgeschakeld. Een bandenlichter kan echter niet altijd optimaal worden toegepast. Bovendien kunnen aanzienlijk hogere krachten nodig zijn om een ​​versleten lager te identificeren. Er is dus een specialist nodig die ook over de juiste expertise beschikt.

We willen beginnen met te zeggen dat de volgende beschrijving alleen ter illustratie is. De fusee is één van de veiligheidsrelevante componenten van het voertuig. Onjuiste reparaties kunnen tot ernstige ongevallen leiden en de inzittenden en andere weggebruikers in gevaar brengen.

Met de moderne fusee wordt eerst de veerpoot gedemonteerd. Vervolgens wordt de onderste draagarm losgelaten en naar beneden geslagen. Vervolgens moet de borgmoer van de aandrijfas worden losgedraaid. Bij oudere voertuigen met wiellagers die nog niet zijn ingedrukt, moet het wiellager worden verwijderd (en moet later bij het opnieuw monteren vakkundig worden afgesteld!) Nu wordt het spoorstangeinde losgemaakt en wordt de topstang verwijderd. Nu kan de fusee worden uitgetrokken.